Roots in 't Park Festival Stadspark Aarschot (21-07-2024) reporter: Freddie & photo credits: Freddie & Ronny Van Casteren info band: Tequilasavante - Jesco - Gutbucket - Hills of Belgium - David Newbould info organisatie: Rootstown © Rootsville 2024

Zondag 21 juli en dan maken ze in Brussel onze put nog wat groter met champagne en kaviaar al kan het ook misschien wat bescheidener zoals in Aarschot. In de schaduw van de Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk ligt daar het stadspark en hier vieren die van 'Osschot' hun nationale feestdag als een muzikale happening voor de familie met springkastelen een paar foodtrucks maar vooral veel 'Live' muziek en daar zijn we dan op af gekomen. Een organisatie van Kurt De Bont en zijn 'Rootstown' en dit met gratis inkom en een ruime diversiteit aan bands.

Een opsteker alvast is dat bij het begin de weergoden de stad Aarschot goed gezind waren en het aangenaam toeven is in dit park met als epicentrum het gebouw dat als een Fenix is ontstaan uit het oude kapucijnenklooster uit de 17de eeuw. Het recente gebouw hier in het stadspark doet vandaag de dag dienst als Stedelijke Academie voor Beeldende Kunsten.

De place to be voor de 'Live' muziek is de uit 1940 afstammende pittoreske kiosk die hier al jaren als podium dienstdoet. De 'MC' van dienst is als vanouds Rootstowner Kurt. De eerste band was al twee nummers ver toen ik de locatie kwam te betreden en het enig wat ik moest doen was afgaan op hun toch wat luide muziek (lees: gegrom). De verantwoordelijken hiervoor waren de living death van 'Tequilasavante'. Ontstaan als een 'One Man Band' kreeg 'Papa Tequila' later het gezelschap van Dr. Jèsüs bij het uitbrengen van hun in 2020 uitgebrachte album 'Tequilasavante & Dr. Jésüs'. Als derde wiel aan de doodkist hebben we nog Culebras aan gitaar, keys en occasioneel gegrom.

Niet bepaald de muziek om je liefhebbende nakomelingen aan bloot te stellen want die zouden pas komen post vatten vanaf de tweede band. De fans van deze 'Tequilasavante' bevinden zich tussen punkers, motards en andere zombies in het park aanwezig. De andere bezoekers zijn duidelijk hun mid-life crisis al ontgroeid.

Een melodieuze sing-a-long was uit den boze en dus houden we het maar bij de titels met nummers als 'Better Days' uit hun album 'This is not a new album from Tequilasavate!' of wat dacht je van 'Zombie Queen'. Ik kwam nog te vragen aan een paar fans of ze me de teksten konden vertalen maar die hielden het bij het totale plaatje.

We kregen nog een 'Sweet Lamb' dat werd geofferd maar met 'Shut Your Fuck Up' manifisteerde de zon zich hier meer en meer in het park en moesten de zombies dan de aftocht blazen in het gezelschap van 'Papa Tequila'. Het was niet Elvis maar deze 'The Undead' die het gebouw verlieten.

Vanaf de tweede band werd het bordje 'KNT' dan maar verwijderd en kwamen papa, mama en de kids terug afgezakt naar het park voor het luisteren naar 'Jesco'. Onze eerste kennismaking was er eentje op het "Buskerfestival" hier op deze plaats in 2019. Liefhebbers van bands als "The Hackensaw Boys" en "The Goddamn Gallows" zullen zich ook hier thuis voelen met deze "Jesco". Ze brengen lichtjes anders getinte Americana. Vannamiddag brengen ze hun Filthy Folk 'n Roll maar ook wat bluegrass want daar was Dirk van 'Art & Roots in the Woods' voor naar het park afgezakt...en voor de banjo uiteraard.

Met hun opener 'Gasoline' steken ze dan maar meteen de vlam in de pijp zoals ze dat bij onze noorderburen komen te verwoorden. Diegene die naar het Hageland waren afgezakt zijn Berend Vrakking, Joran van Bart en Victor van den Hende en hun doel is plezier maken naast en op het podium.

Met nummers als 'Please Don't Lie' en 'The River' brengen ze een aanstekelijk ritme waar er best wat mocht op gedanst worden maar dat bleef beperkt tot een enkeling maar was de rest van het volle park misschien nog 'under A spell'. Die van 'Jesco' haalden zelfs met 'The Cuckoo' een traditional van onder het stof al zullen we dit nummer ongetwijfeld nog gaan horen op het nakende 'Gevarenwinkel Festival' met de muzikanten van 'Red Red'.

'Bored or Sad' is dan weer de titeltrack van hun laatste album. Met Victor aan de bindteksten leek het wel een beetje of André van Duin op het podium stond en zo kwam naast de gezelligheid ook nog het aspect humor aan bod. 'Mean Motherfucker' heeft dan zelfs ook nog een beetje blues in zich en zo maken we ons stilaan op voor een bluesband ook hier op 'Roots in het Park'.

Er rest de bezoekers ruime tijd tijdens de change-overs en zo ook tijd voor een ijsje of de kleintjes even los te laten op één van de springkastelen dit terwijl papa kan genieten van zijn 'Gasthuis Tripel'.

Tijd voor wat blues dan wat daarmee ook één van de oudste vormen is van rootsmuziek. Tijd ook voor een samengaan van 'Gevarenwinkel', 'Mine Blues' en de PR-lady van de 'Plekmuziek' in Hoegaarden. Zelfs onze southern rocker David Ronaldo was hiervoor naar Aarschot afgezakt. Het hoeft nu niet meteen uit Chicago te komen of anders kleurig te zijn want zeg nu eerlijk drie bands van Chicago blues na elkaar is van het goede teveel.

Wie staat er dan wel op het podium? Wel dat is Remko Van Damme met zijn kompanen  Michael Trompeneers op drums en keys en Rik Lenaerts aan de bas. Anders vertaald als 'Gutbucket' en die brengen de blues zoals deze is ontstaan in de 'Mississippi Delta' en dat is dan weer ver weg van de 'Windy City'. Met nummers als 'Kicking Stones' en de trainsong 'The Devil's Wheels' betreft het hier originals met het echte buikgevoel uit de deep south.

We moeten ook rekening houden met 'De Helaasheid Der Dingen' want het is toch al wel een tijdje geleden dat Rik zagen met zijn contrabas. Het telkens weer opdiepen van het verhaal dat hij weg is voor herstelling begint vervelend te worden of wel moet hij dringend op zoek naar een andere restaurateur, enige suggesties? Toch altijd mooier klingen dan het appel-zee blauw elektrisch ding rond zijn hals, vraag het maar aan Willie Dixon.

Teru naar de blues dan maar en zo brengt deze 'Gutbucket' een ode aan iconen als Son House en de real deal als Charleye Patton. Ze brengen hier de Delta terug tot leven met 'Down To Mississippi'. Ook an het Chess label werd er gedacht met een tribute voor Howlin' Wolf en hun 'Smokestack Blues', je zou er zo van gaan op dansen ;-).

Met de vraag voor een bisnummer was er ook de vraag of ze al op een ander blues festival op de affiche zouden gaan staan kwam het antwoord een beetje verwarrend over. Be-Mine Blues of is het 'Mine Blues', zeker en vast niet in Beringen maar in Heusden-Zolder. De datum zullen we u met zekerheid dan maar zeggen en dat is 14 juni 2025. Afsluiten dan met 'Rambling On My Mind' om zo te ervaren hoe mooi 'Delta Blues' kan zijn.

Met de volgende band op de 'bill' krijgen we iets totaal anders maar nog steeds Belgisch. Uit de 'deep south' van Belgenland staat hier het duo van 'Hills Of Belgium' klaar. Vorig jaar brachten ze nog hun album 'Sources' op de markt en 'ze' dat zijn Jérémie Fraboni (banjo & lead vocals) en Lorcan Fahy (fiddle & vocals).

Volksmuziek recht uit de Appalachen, ja het kan hier in België en het is zelfs topklasse te noemen en met nummers als 'Diamond Joe' en 'Sourwood Mountain' nemen de heren ons zo meer naar de Amerikaanse muziek anno 1900. Ook hier weerom een spijtig detail want hoe mooi het ook klinkt probeer de kids maar eens stil te houden, zeker diegene die nog in 'Zombie Modus' verkeren.

Twee banjo's op het podium, het zou zo maar een verhaal kunnen zijn van onze eigenste HT Roberts maar de meesten kennen het al. Dus focus maar op het intieme bonfire music met nummers als 'I've Endured' of word je betoverd door 'Black Eyed Suzy' welke je ook kan terugvinden om hun album 'Sources'.

Het lijkt wel of de concertjes hier korter zijn dan de pauze ertussen dus dan maar alle aandacht nog op 'Richmond Blues' want hier sluiten ze dan met af op deze 'Roots in 't Park'. Voor mij eentje met vanille en chocolade astemblieft.

Het is niet alleen aan de zee dat je de zon zit zakken maar ook in Aarschot en dus tijd voor de laatste band van deze editie 2024. 'David Newbould' is een muzikant uit Toronto die zijn stelplaats heeft verlegd richting Nashville om zo misschien korter bij de roots en country te staan.

Vorige donderdag zagen we David Newbould en zijn band nog aan het werk in 't Atrum', de concertzaal boven het 'Pallieter Café' in Herselt. Zijn band dat zijn dan weer gitarist Johan Karlsson en een ritmesectie dat bestaat uit drummer Johan Kalle en bassist Joe Strandberg. Zijn muziek helt met hun nieuwste album 'Live in Germany' soms ook wat over naar de 70-ties rock van een Neil Young.

Met nummers als 'Ready For The Times To Get Better' en zo bevinden we ons bij het in 2022 uitgegeven album 'Power Up!' en betreft hier een cover van Crystal Gale. 'Last Letter' en het rockende 'Feel Like I Been Dying' uit zijn 'Live In Germany' staan in stil contrast met de nummers uit de Appalachen era.

Na 'Twilight Zone' gaat de band met 'Sensitive Heart' terug naar het in 2019 uitgebrachte album 'Sin and Redemption'. Ook de titeltrack uit dat album krijgen we nog te horen en plots is er dan ook David's verzoek 'I Wanne Dance'.

Tijd om afscheid te nemen van de stad Aarschot en zijn Roots in 't Park waar de vrijwilligers van Rootstown en Gevarenwinkel zich weerom van hun beste kant hebben laten zien. Na de spreekwoordelijke koffie was het park hier meer dan vol gelopen en zo kan de organistatie weerom een pluim op hun hoed steken. Aan Remko Van Damme nog dit het is 'Mine Blues' in Heusden- Zolder, niet vergeten hé want het is nog bijna een jaar. De 'Blauwe' burgervader? niet gezien, mss in Brussel aan het nippen van de bubbels alvorens op het strafbankje te belanden.

Roots in 't Park, een muzikale happening voor groot en klein...